Γιαννόπουλος Νίκος & Μενάρ Κριστίν

 

?ε συµφωνούσαν σε όλα, όπως κάνουν άλλωστε οι φίλοι, και πείραζαν συχνά ο ένας τον άλλο. Κάθε τόσο  ξεγλιστρούσαν παρέα από τα µαθήµατά τους και κρύβονταν µαζί σε µια γωνιά του προαυλίου. Και εκεί έκαναν όνειρα και ζωγράφιζαν. Μέχρι που µια µέρα έφυγαν µακριά ο ένας από τον άλλο. Συναντήθηκαν όµως λίγα χρόνια αργότερα. Και τότε έτσι ξαφνικά από δύο έγιναν τρεις και µετά τέσσερις. Και η παρέα τους µεγάλωσε και λεγόταν πια οικογένεια.

 

Βρήκαν λοιπόν ξανά µια µεγαλύτερη γωνιά, και εκεί ζωγράφιζαν και οι τέσσερις µαζί. Τα όνειρα έγιναν ζωγραφιές και οι ζωγραφιές βιβλία! Και έτσι συνεχίζουν, χωρίς όµως να σταµατούν να πειράζουν ο ένας τον άλλο. Έτσι κάνουν άλλωστε οι φίλοι...