Ταξιδεύαμε συνέχεια και ας φυσούσε από παντού. Ακούγαμε τις φωνές του Έλενου και της όμορφης Ελένης μέσα από τους ψηλούς τοίχους της Τροίας. Μπαίναμε στις στεριές της Πηνελόπης και αμπαρώναμε πίσω μας μια Ελλάδα άλλη...

Αράζουν ακόμα τα μυθικά πλοία του Ομήρου στις πόρτες των τρωικών σπιτιών μας. Μονομαχούν ακόμα ο Έκτορας και ο Αχιλλέας στα τείχη της Τροίας.  Χάλκινα σπαθιά που χωρίζουν στη μέση τη θάλασσα, τον δυνατό ήλιο, τα ξερόχ...

Αρμύρισε η λιμνοθάλασσά μου ξανά. Πλημμύρισε και βγήκε στη στεριά. Καΐκια βουτηγμένα στη μήτρα του χάροντα. Λιμάνι των θρύλων, χαμένο στην ομίχλη των χαλασμάτων, που κρατάνε ακόμα αιχμάλωτο τον ήλιο του τόπου μου. ...