…Κείνη τη νύχτα στα σκαλοπάτια του Πολυτεχνείου…
Ο ραδιοφωνικός σταθμός των «ελεύθερων πολιορκημένων» στιγματίζει
ανθρώπους και Ιστορία στους 1050 χιλιοκύκλους…
– «Εδώ Πολυτεχνείο…» – «Εδώ Πολυτεχνείο…»
Οριακή κι ολόδική σου η απόφαση να «φυλάξεις Θερμοπύλες» … γι’ αυτό
κι η μοναξιά τεράστια…
Τα τανκς στρίγκλιζαν απέξω και η φωνή ενός απ’ τους θεούς μου
αντέτεινε με στοίχημα:
– «δεν θα τολμήσουν, δεν μπορεί, ακόμη κι οι Γερμανοί σεβάστηκαν το
άσυλο, κρατούσαν κάποια…. προσχήματα…»
Πέρασαν χρόνια…
Ένα εξάχρονο αγόρι -ο γιος μου- σε μια διατεταγμένη κατ’ οίκον
εργασία απ’ το σχολειό του, που αφορούσε τους «ήρωες» του Πολυτεχνείου,
ζωγράφισε ένα τανκ που γκρέμιζε την Ιστορική Πύλη και στοιχημάτιζε πως
ήταν τούρκικο. Απόδειξη η κατακόκκινη σημαία που χρωμάτισε στην πλάτη
του και μια ιερογλυφική επεξηγηματική λεζάντα από κάτω: «Τούρκοι»!!!
Ειλικρινά… νίπτω τας χείρας μου… δε φέρω καμιά ευθύνη…