Το θέατρο υπό κρίσιν

Μια όχι ιδιαίτερη γνωστή, αλλά άξια προσοχής πλευρά της θεατρικής δραστηριότητας του Διονύση Ρώμα είναι και αυτή του κριτικού θεάτρου. Οι πάνω από εκατόν πενήντα κριτικές του, που δημοσιεύθηκαν κατά την πενταετία 1948-1953 σε ποικίλα έντυπα, τα οποία ανήκαν σ’ ένα ευρύ πολιτικό φάσμα – από τις εφημερίδες Αίμος και Ελληνική Πνοή μέχρι τους Καιρούς και την Ελευθερία-, είναι πολλαπλά τεκμηριωμένες και αποδεικνύουν την τεράστια γνώση και την εμπειρία του στο παγκόσμιο δραματολόγιο, κλασικό και σύγχρονο.


Ο Ρώμας έχει συνδεθεί περισσότερο με την ιστορία και την πνευματική παράδοση της Ζακύνθου. Για την εν πολλοίς λανθάνουσα δραστηριότητα του κριτικού θεάτρου ελάχιστες μόνο περιστασιακές αναφορές έχουν παραδόξως εμφανισθεί μέχρι τώρα από τους κατά καιρούς ερευνητές του έργου του. Πιθανότατα να την θεώρησαν ανάξια ή δυσανάλογη της γενικότερης εργογραφίας του. Και όμως η ιδιότητά του αυτή έρχεται να συμπληρώσει την εικόνα των πολυποίκιλων ενδιαφερόντων του και της προσωπικότητάς του. Αποκαλύπτεται ένας πλήρης άνθρωπος του θεάτρου, όπως άλλωστε επιθυμούσε να θεωρεί τον εαυτό του. Εδώ πρέπει να επισημανθεί, ότι, σε αντίθεση με κάποιους από τους ομοτέχνους του, που διακονούσαν την κριτική κατά την ίδια περίοδο διαθέτει, εκτός της αισθητικής και της τόλμης, θεατρολογική και ιστορική ματιά.


Στα κείμενα αυτού του τόμου, εκτός από τις θεατρικές κριτικές συμπεριλαμβάνονται και δοκίμια ή επιφυλλίδες συγγενούς χαρακτήρα. Δεδομένης και της σχετικά σύντομης περιόδου που καλύπτουν, παρατίθενται κατά χρονολογική σειρά. Έτσι ο αναγνώστης μπορεί να παρακολουθήσει ευχερέστερα την εξέλιξη της κριτικής σκέψης του Διονύση Ρώμα καθώς και το διάλογο που ανοίγει με το ελληνικό θέατρο της εποχής του.