Η Λούσυ βρίσκεται στο Τόκιο δέκα χρόνια, μιλάει άπταιστα ιαπωνικά και εργάζεται ως μεταφράστρια τεχνικών εγχειριδίων. Παγιδευμένη στην αίθουσα ανακρίσεων, αποκαλύπτει το πικάντικο παρελθόν που την έφερε στην Ιαπωνία, την περίπλοκη φιλία της με τη Λίλυ και τη θυελλώδη σχέση της με έναν Ιάπωνα φωτογράφο, τον Τέιτζι.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΟΝΤΑΞΑΚΗ
Μερικές φορές το ψυγείο μου έκανε περισσότερο θόρυβο από τ’ αυτοκίνητα και τα φορτηγά, άλλες φορές δεν το άκουγα καν. Δεν είμαι σίγουρη αν κοιμήθηκα καθόλου εκείνα τα μερόνυχτα ή αν έμεινα ξαπλωμένη άγρυπνη. Δεν ήταν απελπισία αυτό που με κρατούσε στο πάτωμα, ούτε πίκρα. Αυτό που ένιωθα ήταν… τίποτα. Το απόλυτο και τέλειο κενό. Είχα αποκτήσει έναν εραστή και μια φίλη. Τώρα δεν είχα κανέναν απ’ τους δύο. Είχαν κλέψει τον εαυτό τους, είχαν κλέψει ο ένας τον άλλον, από μένα.