Το μυθιστόρημα της μαφίας

Το Παλέρμο, σαν μια γυναίκα που την έχει τσακίσει η λύπη και η αϋπνία, έχει ένα πρόσωπο μαραμένο. Θα ‘λεγε κανείς ότι
ένα αποκρουστικό γέλιο πάγωσε ανάμεσα στη θαλάσσια ακτή και το συγκρότημα πολυκατοικιών που κατασκευάστηκαν
γρήγορα για να καλύψουν τους πύργους και τα νορμανδικά παλάτια. Την ομορφιά του πρέπει να την ανακαλύψεις. Υπάρχουν,
όπως λέμε, μερικά ωραία κατάλοιπα. Η πόλη όμως είναι συχνά πολύ κακόκεφη, θλιμμένη. Αν η Νάπολη ξεχειλίζει από τρέλα,
το Παλέρμο πνίγεται στη θλίψη, λες και η μοίρα τού εναντιώνεται αιώνια. Αφήνεται να ενδίδει χωρίς αιδώ σ’ αυτούς
που ήρθαν από αλλού, από τα βουνά της Σικελίας ή από τα μικρά λιμάνια του νησιού.

“Σ’αυτή την πόλη”, έλεγε ο Λεονάρντο Σάσα, “τα σκουπίδια ανεβαίνουν μέχρι το γόνατο και η Μαφία μέχρι το λαιμό μας”.
Φτάνοντας στο Παλέρμο, ο Εμίλιο σκεφτόταν αυτή την εικόνα καθώς και έναν τίτλο εφημερίδας που είχε διαβάσει
στη διάρκεια του ταξιδιού του: “Παλέρμο: Η Μαφία ελέγχει 180.000 ψήφους!”

Μαφία: Στη Νάπολη και στις γύρω περιοχές τη λένε “καμόρα”, στην Καλαβρία “ντρανγκέτα”. Οι μέθοδοι διαφέρουν,
αλλά ο αντικειμενικός σκοπός είναι ο ίδιος: να υποκαταστήσουν το κράτος δικαίου και να κάνουν το οργανωμένο έγκλημα
έναν τρόπο “επικοινωνίας” με τον πολίτη.

Αυτό το Μυθιστόρημα της Μαφίας είναι ελάχιστα φανταστικό. Είναι μάλιστα πέρα από την πραγματικότητα που συχνά
αποδεικνύεται πιο παράδοξη και πιο απρόβλεπτη απ’ όλους τους επινοημένους μύθους.