Είναι άραγε τυχαίο το γεγονός ότι οι παρασκηνιακές διαδικασίες στην πολιτική αποκαλούνται μαγειρέματα; Είναι άραγε τυχαίο ότι η επιτυχημένη επίθεση του ενός πολιτικού στον άλλο συνοδεύεται από τη… ματαιόδοξη φράση «τον έφαγα» ή «τον έκανα πατσά»;
Στόχος του βιβλίου αυτού είναι να αναδείξει τις σημαντικότερες συναντήσεις πολιτικών τα τελευταία χρόνια γύρω από ένα τραπέζι. Σε… μυστικά δείπνα ή ανοιχτές γιορτές, σε κατ’ ιδίαν γεύματα ή πρωινά με καφέ στις δέκα, σ’ αυτές τις συναντήσεις πάρθηκαν σημαντικές αποφάσεις, δρομολογήθηκαν εξελίξεις, χαράχτηκαν στρατηγικές ή ναυάγησαν προσδοκίες.
Ψάχνοντας με καθαρά πολιτικό κριτήριο αυτές τις πιο φανερές… μυστικές μαζώξεις, η συγγραφέας συνειδητοποίησε πόσο μεγάλο ρόλο έπαιξε κάθε φορά το «μενού». Το κάθε πιάτο είχε τη σημειολογία του, τη θέση του, και μέσα από το κάθε μενού ο οικοδεσπότης ήθελε να στείλει το μήνυμά του. Έτσι άλλωστε δε γίνεται και στη ζωή; Αλλιώς προετοιμάζεται κανείς όταν περιμένει το διευθυντή του κι αλλιώς στο πρώτο ραντεβού μετά δείπνου.
Από τα αρχαία συμπόσια ως τα ρωμαϊκά όργια και από τα αυτοκρατορικά δείπνα ως τον «Μπαϊρακτάρη» η πολιτική έχει συνδέσει την τύχη της με το φαγητό. Άλλωστε ο δρόμος των μεγάλων αποφάσεων στην πολιτική είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τις αισθήσεις. Το φαγητό, ως μια από τις σημαντικότερες απολαύσεις των ανθρώπων, ως ένα ανυπέρβλητο πολιτιστικό στοιχείο, ανοίγει τις ψυχές τους, αλλάζει τη διάθεση και έτσι όλα μπορούν να συμβούν. Τα πιο ευχάριστα και τα πιο τραγικά γεγονότα στην καθημερινή ζωή μας συνδέονται με το φαγητό.
Πολλές φορές, μεταξύ «τυρού και αχλαδίου», από το ένα πιάτο στο άλλο κι ανάμεσα σε συζητήσεις περί «ανέμων και υδάτων», πάρθηκαν σημαντικές αποφάσεις ή κλείστηκαν ιστορικής σημασίας συμφωνίες. Από δείπνα αναδείχτηκαν αρχηγοί, έπεσαν κυβερνήσεις και δημιουργήθηκαν πολιτικές συμμαχίες.