Ό,τι έστυψα

Ο τίτλος του βιβλίου είναι αλληγορικός, διότι μέσα στις σελίδες του συγκατοικούν δεκαέξι αυτοτελή διηγήματα.

Γράφτηκαν από το 2001 έως το 2014 και με τη σειρά που σας τα παρουσιάζουμε: «Ο φακός της κάμερας», «Σε λάθος χρόνο», «Η Ρούσα», «Ο “γιατρός”», «Η κατάρα του φούρναρη», «Η πόλη είχε και δήμαρχο», «Ο μπαρμπα-Κώτσιος», «Η Αρετούλα», «Η σφαίρα», «Οι συγγενείς», «Το δώρο», «Το απόβρασμα», «Τα διαμάντια όλου του κόσμου», «Το λάθος», «Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά», «Ο κομπογιαννίτης». Επομένως κάθε διήγημα στην έμπνευσή του «ντουφεκίστηκε» σε διαφορετικό χρόνο και από άλλη γωνία και ως εκ τούτου είναι φυσικό να έχει και τη δική του μοναδική ιστορία.

Άλλωστε ο συγγραφέας, όπως μας έδειξε και με τα προηγούμενα ήδη εκδοθέντα δέκα βιβλία του, δε συνηθίζει όχι μόνο να ιδιοποιείται εμπνεύσεις άλλων, αλλά και κανένα μυθιστόρημά του δεν κλέβει υποθέσεις και δεν αναμασάει φράσεις από το προηγούμενό του.

Φόραγε τη φόρμα του, έπαιρνε το νερό του και ανέβαινε σ’ αυτή την κορυφή του λόφου.

Σε κάθε θάμνο ή πέτρα που πήδαγε, έβριζε την άπιστη, την πουλημένη, με χίλια δυο βρομόλογα.

Σήμερα είχαν αλλάξει τα δεδομένα, δεν ξεστόμισε ούτε μία άσχημη κουβέντα για τη Θάλεια, μόνο κάθε τόσο μονολογούσε: «Με τιμώρησες, Θάλεια, για δεύτερη φορά, τότε με την επιπολαιότητά σου και τώρα με την απελπισμένη αγάπη σου».

Έφτασε στην κορυφή, γύρισε και κοίταξε προς το λεκανοπέδιο, το διάβα όμως της ματιάς του πέρασε και από τον Λυκαβηττό και τις γύρω πολυκατοικίες. Του φάνηκε ότι είδε το ρετιρέ όπου έμενε η Θάλεια.

Πήρε αμέσως το μάτι του από κει.

Τι ήταν αυτό το κακό που τον βρήκε! Είκοσι μέρες τώρα, από κείνη την καταραμένη μέρα που άκουσε το τραγικό γεγονός, δεν είχε ησυχάσει. Μέρα νύχτα έβλεπε μπροστά του τη Θάλεια. Πόσο άσχημα της φέρθηκε κι εκείνη έναν τρόπο είχε να του δείξει την αθωότητά της και του την έδειξε.

Από το διήγημα «Ο φακός της κάμερας».