Ονειρεύτηκα τον Δον Κιχότη

Δύο φίλες, η Ίνγκριντ και η Ρέιτσελ, ταξιδεύουν στην Ισπανία· την Ισπανία του Χέμινγουεϊ και του Νερούντα, αλλά και την πατρίδα του Δον Κιχότη, του ονειροπόλου. Και είναι το όνειρο -οι ανησυχίες που ξυπνά, οι επιθυμίες που κρύβει ή αποκαλύπτει- που διεισδύει στη ζωή τους, σε αυτή την εκπληκτική φυγή από την πραγματικότητα που προσφέρει ένα ταξίδι. Σ’ αυτή τη χώρα του πάθους η έντονη μουσική του φλαμένκο θα συντροφεύσει τις επιθυμίες τους.

Τρυφερότητες, γέλια, εκμυστηρεύσεις, αδιόρατη μελαγχολία, νοσταλγία για τα χρόνια στο κολέγιο, ανάγκη για αγάπη χαρακτηρίζουν το ταξίδι της Ίνγκριντ και της Ρέιτσελ στην Ισπανία, μια χώρα που αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά κέντρα της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου του 20ού αιώνα.
Κάποιος όμως τις παρακολουθεί, θέλοντας να τους κλέψει τη ζωή, τις εμπειρίες, τα φιλιά που δίνονται στα κρυφά, τα καρδιοχτύπια που ο Χουάν, ένας νεαρός γοητευτικός ταυρομάχος, προκαλεί και στις δύο. Κάποιος που είναι ανίκανος να ζήσει, που μπορεί μόνο να γράφει. Είναι ο Μικ, ένας Αμερικανός συγγραφέας, ο οποίος ξεφεύγει από τον ίδιο του τον εαυτό και από τον τρόμο της λευκής σελίδας.
Η φιλία, η ειλικρίνεια, η κατανόηση και ο έρωτας -αυτό το έντονο, πολύπλοκο, υπέροχο συναίσθημα, που εμπεριέχει όλα τα άλλα, το μόνο συναίσθημα για το οποίο αξίζει τον κόπο να ελπίζουμε στο μέλλον, παρά τις απογοητεύσεις, τρομακτικές μερικές φορές, που η ζωή επιβάλλει σε άντρες και γυναίκες- κυριαρχούν σ’ αυτό το συγκινητικό μυθιστόρημα της Ρομίνα Πάουερ.