μεταξύ του Χαλίλ Γκιμπράν και της Μαίρης Χάσκελ,
επιμελημένη από τον Πάουλου Κουέλιου.
“Ο Γκιμπράν δεν ήταν ούτε επαναστάτης αλλά ούτε και σοφός. ‘Ηταν ένας άντρας, όπως όλοι μας – κουβαλούσε στην
ψυχή του τους ίδιους πόνους και χαρές που κι εμείς κουβαλάμε. Επιπλέον, μέσα από τα βιβλία του, κατάφερε να φανερώσει
το μεγαλείο του Θεού.
“Πιστεύω πως, κατά βάθος, ήξερε ότι μια μέρα όλη η αλληλογραφία του, η προσωπική, εμπιστευτική του
αλληλογραφία, θα δημοσιευόταν και θέλησε να φανερώσει τον εαυτό του, δίχως να προδώσει την ιδιότητα του ποιητή.
“‘Ετσι, μας έδωσε ένα καλό παράδειγμα. ‘Ολοι μας μπορούμε να γευτούμε ό,τι εκείνος κατάφερε, γιατί ακολουθούμε – με τον
τρόπο μας- το δύσκολο και ωραίο δρόμο των Απλών Ανθρώπων”.
Από τον Πρόλογο του Πάουλου Κουέλιου