Κάτω από τον Τρούλο του Κόσμου και σε απόλυτη ένωση με τη Μονάδα, το Ζεύγος, ως Πυρ γεννούσε τα Όντα της γενιάς του και ως Φως τα έχριε στο θείο μύρο της αθανασίας. Το ιερό Ζεύγος παραμένει στη θέση του από τις απαρχές αυτής της δημιουργίας και δεν πρόκειται να αποσυρθεί, παρά μόνο ακολουθούμενο από όλα τα κοσμικά Όντα, ως μία λιτανεία δοξαστική.
Και ιδού!
Το Πυρ αποθεώνεται και μέσα σε κάθε σπάραγμα Ζωής, που απρόσμενα περιορίζεται, κατακερματίζεται με την πιο ιλιγγιώδη και αξεπέραστη έκρηξη που γνώρισε ο νέος κόσμος. Σπίθες πυρός, διασκορπισμένες στις νέες χώρες του σκότους, διατάσσονται σε πυκνώματα και αραιώματα ανάλογα με τη δύναμή τους.
Γρήγορα το Φως ξεφεύγει από τον κλοιό του σκότους και αρχίζει να ταξιδεύει με αυτή την ασύγκριτη και υπέροχη ταχύτητά του που ακόμη μας γοητεύει. Και όταν τα φωτόνια μέσα από τις σπίθες αρχίζουν να στροβιλίζονται ορμητικά και να συγκρούονται δημιουργικά, η πρώτη Ύλη κάνει την εμφάνισή της!