«…ότε δε Ελίκην εποίησεν άδηλον εξ ανθρώπων ο θεός, τότε και την Βούραν σεισμός επέλαβεν ισχυρός, ως μηδέ τα αγάλματα εν τοις ιεροίς υπολειφθήναι τα αρχαία…»
Παυσανίας – «Αχαϊκά» 590
…Ήταν Αύγουστος του ’94 θυμάμαι όταν, καθισμένος για να ξαποστάσω στο πέτρινο μισογκρεμισμένο γεφύρι του Βουραϊκού στην Αιγιαλεία, μου ήρθε στη σκέψη η πιο πάνω περιγραφή του Παυσανία. Ο καταστροφικός εκείνος σεισμός του 373 π.Χ., που εξαφάνισε από προσώπου γης δυο ολόκληρες πολιτείες, με καθήλωνε εκεί. Ακόμη δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω αν οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν μπροστά μου τότε ήταν πραγματικές ή γεννήματα της φαντασίας μου. Αυτό που ξέρω είναι ότι, όταν έφυγα από το σημείο, μερικές ώρες αργότερα, έδωσα υπόσχεση στον εαυτό μου να γράψω κάτι για κείνη την ονειρική κατάσταση που βίωσα δίπλα στο ιερό ποτάμι του Ηρακλή.