Ο στιγματισμένος

“-…Πέθανε, είπα καθώς ανασηκωνόμουν και σκούπιζα μηχανικά το ματωμένο χέρι μου στο παντελόνι. Μόλις είχα σκοτώσεσι έναν άνθρωπο, εν ψυχρώ και με εκπληκτική ευκολία, και δεν ένιωθα καμία ταραχή, καμία συγκίνηση. Τα τρία χρόνια στο όσινιγκ είχαν κάνει τη δουλειά τους…”