Μίνα Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη: Διάλογος με την τέχνη

Κείμενα – Επιμέλεια: Μαργαρίτα Δρίλλια-Λιβάνη

Γραμμένο στα ελληνικά και στα αγγλικά

Αν κάθε καλλιτέχνης εκφράζεται αυτοδύναμα και στο έπακρο μέσα από τα έργα του, η Μίνα Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη επικοινωνεί σε μια συνεχή και ανυπέρβλητη διαπασών μέσα από τις «νεκρές» αλλά τόσο ζωντανές «φύσεις» της, τα αγωνιστικά αυτοκίνητα, τα τάνκερ, τους γερανούς και τις εγκαταστάσεις ναυπηγείων, τη φρενήρη «κυκλοφορία» των μεγαλουπόλεων, τους περιώνυμους αθλητές της, επίλεκτα θέματα που αποκρυπτογραφεί με χαρακτηριστική ενάργεια και με μια ακατάβλητη δημιουργική πνοή.
Εμμονή χαρισματική και απόλυτα ενημερωμένη στους ρυθμούς αυτής καθεαυτής της μεταφυσικής και της κοσμογονίας, καθότι διαπερασμένη από την υπέρτατη εκείνη ενέργεια που ορίζει το σύμπαν. Ενέργεια που αποτελεί και έναν άρρηκτο συνδετικό κρίκο ανάμεσα στα έργα της ζωγράφου, οποιοδήποτε και αν είναι το εκάστοτε θέμα. Συνδετικός κρίκος που αποκαλύπτει και υπογραμμίζει έναν παλμό διαρκώς στις επάλξεις. Παλμό που, καθώς πηγάζει από αυτό καθεαυτό το DNA της καλλιτέχνιδας να ταυτιστεί οργανικά με εκείνον της περιβάλλουσας φύσης, κατοικεί «εν δυνάμει» και τα «όποια» έργα της, για να τα προβάλει, αν και εξ ορισμού δισδιάστατα: περίοπτα στο χώρο. (…)

Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν
Δρ Ιστορικός της Τέχνης – Τεχνοκριτικός
Ιππότης των Γραμμάτων και των Τεχνών στη Γαλλία

If every artist expresses himself self-sufficiently and to his utmost through his works, Mina Papatheodorou-Valyraki communicates in a constant and unrivalled diapason through: her “still”, yet so animated, “still-lifes”, her racing cars, tankers, cranes and shipyard installations, the frenzied “traffic” of the megalopolises, her renowned athletes, selected themes which she decodes with characteristic vividness and indomitable creative instinct.
Endowed with charismatic tenacity and completely informed of the rhythms of metaphysics itself and of cosmogony, because permeated by the supreme energy that rules the universe. Energy that constitutes also an indissoluble connecting link between the artist’s works, whatever the subject. A connecting link that reveals and emphasizes a pulse constantly on the alert. A pulse that as it emerges from the painter’s very own DNA to blend organically with that of the surrounding nature, “implicitly” inhabits “any” of her works whatsoever, to project them, although by definition two-dimensional: saliently in space. (…)

Dora Eliopoulou-Rogan
PhD-Art Historian – Art Critic
Commandeur des Arts et Lettres en France