Τα διηγήματα Μεταξύ Θεού και Αγγέλου δεν έχουν, βέβαια, να κάνουν με θρησκευτικές παραμέτρους ή θρησκευτικά τεκταινόμενα. Είναι διηγήματα που στοχεύουν σε μια σκληρή κοινωνικοπολιτική κριτική με πολλή δόση σαρκασμού και ειρωνείας.
Οι ήρωες του βιβλίου Μεταξύ Θεού και Αγγέλου θα μπορούσαν να είναι οποιοιδήποτε από μας, γιατί ο καθένας μας έχει τη δική του ιστορία που μπορεί να δεχτεί την κριτική ή το θαυμασμό ή και τα δύο μαζί.
Όμως θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι δεν πρόκειται για μυθοπλασίες ή άλλα κατασκευάσματα του μυαλού. Στο μεγαλύτερο μέρος τους οι ιστορίες είναι αληθινές και κυρίως βιωματικές. Απλά η συγγραφική ικανότητα τις καλύπτει μ’ ένα πέπλο καχυποψίας, αμφισβήτησης και μια διάσταση εξωπραγματική. Γι’ αυτό και ο αναγνώστης θα μπορούσε να τις συναντήσει σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου.
Σε οποιαδήποτε χώρα μπορεί κανείς να βρει ένα Θεό και έναν ‘Αγγελο να πρωταγωνιστούν σ’ ένα πολιτικό κόμμα, έναν ιατροδικαστή να πολεμάει το κατεστημένο ή μια κυρία Μαριάννα να κάνει άνω κάτω το κοινωνικοπολιτικό σκηνικό για τα γατιά της.
Ένας ολόκληρος κόσμος, λοιπόν, περνάει μέσα από το βιβλίο, ένας κόσμος οικείος για τον οποίο πότε μπορείς να γελάσεις, να κλάψεις, να θυμώσεις, μα, κυρίως να τον αγαπήσεις, γιατί είναι καθημερινός και μοιάζει με το δικό μας.