Το βιβλίο Μαύρη Θάλασσα βγήκε μέσα από την ίδια την πραγματικότητα των γεγονότων της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, μέσα από τις εκατοντάδες ζωντανές αφηγήσεις των ίδιων των επιζώντων Ποντίων προσφύγων της πρώτης γενιάς, τις οποίες συνέλεγε επί δεκατέσσερα χρόνια ο συγγραφέας και συνεργάτης του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών. Επισκέφθηκε τα σπίτια τους στις συνοικίες της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, αλλά και στα χωριά της Μακεδονίας, της Θράκης και της Θεσσαλίας, για να περισώσει τα νωπά ακόμα μαρτύρια, τα δεινοπαθήματα και τους ξεριζωμούς των προσφύγων και για να συνθέσει τη ζωντανή ιστορία και την πρωτοφανή τραγωδία των Ελλήνων ομογενών μας του Πόντου.
Η πρώτη έκδοση κυκλοφόρησε το 1970, αμέσως μετά την άρση της λογοκρισίας από τη χούντα, και έλαβε τιμητικές διακρίσεις από τους συλλόγους «Αργοναύτες Κομνηνοί» και «Εστία Νέας Σμύρνης».
Τώρα επανεκδίδεται για να συνεχίσει τη διαδρομή του μέσα από το ανανεωμένο ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού, ιδιαίτερα της δεύτερης και τρίτης γενιάς των Ποντίων και Μικρασιατών, αλλά και από την προβολή του θέματος των γενοκτονιών και των ολοκαυτωμάτων στην παγκόσμια κοινωνική σκηνή και ιστορία.
«Μέσα σε μια αισθητική ενότητα τόπου και χρόνου, δίνει παραστατικά την τρομερή σύγκρουση Ρωμιών και Τούρκων, ζωγραφίζει τη φοβερή εξόντωση και γενοκτονία, σ’ όλη της τη φρικτή βαρβαρότητα και αγριότητα, ενώ παράλληλα ανασύρει από τη θανάσιμη πάλη τους ήρωες και μάρτυρες του αγώνα».Μπάμπης Κλάρας
«Καλά που βρίσκονται ακόμα άνθρωποι που διασώζουν τα ιερά και τα όσια».Κωνσταντίνος Τσάτσος
Ένα συναρπαστικό και εμβληματικό έργο, που συγκλονίζει με τα φρικτά και ασύλληπτου μεγέθους γενοκτονικά γεγονότα του Πόντου. Είναι το πρώτο βιβλίο που αφηγείται σε επική έκταση, με πυρετώδη ρυθμό και με πολύπλευρη δομή το ολοκαύτωμα το οποίο συντελέστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα.
Η έντονη και παραστατική περιγραφή αρχίζει από το μοιραίο Νεοτουρκικό Σύνταγμα (Χουριέτ) του 1908 που οργάνωσε μυστικά την εθνοκάθαρση των χριστιανών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Συνεχίζεται με τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913, όπου για πρώτη φορά επιστρατεύτηκαν οι Ρωμιοί στον τουρκικό στρατό, και με τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, όπου οι χριστιανοί στρατεύσιμοι εντάχθηκαν στα εξοντωτικά Τάγματα Εργασίας.
Αναφέρεται κατόπιν στην αρμενική γενοκτονία του 1915. Περιλαμβάνει επίσης τους διωγμούς και τις θανατηφόρες εξορίες των άμαχων Ρωμιών.
Τέλος, αφηγείται την ηρωική αντίσταση των Ποντίων ανταρτών στα βουνά κατά τη διάρκεια του πολέμου, τη μικρασιατική εκστρατεία, το κεμαλικό κίνημα, το μικρασιατικό πόλεμο και την Καταστροφή, τις σφαγές και τις πυρπολήσεις χωριών στο δυτικό, κυρίως, Πόντο και καταλήγει στο βίαιο ξεριζωμό και στην αναγκαστική Ανταλλαγή όσων Ελλήνων επιβίωσαν.