Κάθε Παλιό να Σβηστεί

Πασαλάρης Χρήστος

Ο Χρήστος Πασαλάρης έκλεισε τον Ιούνιο του 2014 εβδοµήντα τέσσερα χρόνια στο δηµοσιογραφικό λειτούργηµα. Τα σαράντα από αυτά υπήρξε διευθυντής των µεγαλύτερων αθηναϊκών εφηµερίδων, όπως Τα Νέα, Η Βραδυνή, Απογευµατινή, Μεσηµβρινή, Ελεύθερος Τύπος και το περιοδικό Επίκαιρα, που κατέκτησαν κορυφαίες κυκλοφορίες. Εργάστηκε άλλα τριάντα χρόνια ως αρχισυντάκτης, σύµβουλος έκδοσης ή αρθρογράφος στις εφηµερίδες Ριζοσπάστης, Εµπρός, Αθηναϊκή, Ελληνικός Βορράς, Realnews και σε εφηµερίδες του εξωτερικού.

Εισήγαγε τη δηµοτική γλώσσα στην ειδησεογραφία των εφηµερίδων (στα Νέα), καθιέρωσε το «βιβλίο τσέπης» µε τα «Βίπερ» (στον «Πάπυρο»), έφερε τα ανθρώπινα θέµατα στις πρώτες σελίδες (στα Νέα), προώθησε τη Μικρή Αγγελία (στα Νέα και στην Απογευµατινή), πρωτοπόρησε στην εισαγωγή της νέας τεχνολογίας στον ηµερήσιο Τύπο και έπεισε τους εκδότες Μπότση, Βουδούρη και Λαµπράκη να χαρίσουν την περιουσία τους στα οµώνυµα ιδρύµατα. Επί πενήντα χρόνια δίδαξε τη δηµοσιογραφία σε ιδιωτικές σχολές, µε τελευταία τη σχολή του Antenna. Πολλοί από τους πιο διακεκριµένους ανθρώπους των ΜΜΕ υπήρξαν µαθητές του.

Γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου του 1925 στα Εξάρχεια, σπούδασε δύο χρόνια Ιατρική, πέρασε στον παράνοµο Τύπο της Αντίστασης, συνελήφθη από τους κατακτητές, βασανίστηκε στο Γουδή και οδηγήθηκε στο απόσπασµα από όπου γλίτωσε ως εκ θαύµατος. Επί εµφυλίου πολέµου εκτοπίστηκε στη Μακρόνησο για τριάμισι χρόνια παρέα µε τους Θεοδωράκη, Γλέζο, ?εσποτόπουλο, Κανελλόπουλο, Βούλτεψη, Μπιθικώτση και άλλους. Σύζυγός του επί πενήντα δύο χρόνια υπήρξε η σπουδαία ζωγράφος Λούη Συλιβρίδου που «έφυγε» το 2005. Χόµπι του είναι η ανεµοπορία. Στα ενενήντα χρόνια του εξακολουθεί να γυµνάζεται, να περπατά, να κολυµπά, να βλέπει τα πράγµατα αισιόδοξα, να διδάσκει τους νέους, ιδιαίτερα τις νέες, να µη φοβούνται, να µην ντρέπονται, να µη λατρεύουν το χρήµα, να βάζουν στόχους και να κερδίζουν…

Έχει τιµηθεί δύο φορές από το Ίδρυµα Μπότση για την «ευδόκιµη υπηρεσία του στον Τύπο» και για την αρθρογραφία του• από το Ίδρυµα Ιπεκτσί «για το καλύτερο ρεπορτάζ»• από την Ακαδηµία Αθηνών για το βιβλίο του Μια Ζωή Τίτλοι• από το ?ήµο Αθηναίων µε χρυσό µετάλλιο για τη συµβολή του στη δηµοσιογραφία• από το ελληνικό κράτος µε αναµνηστικό µετάλλιο για τη συµµετοχή του στην Εθνική Αντίσταση• από την Ένωση Συντακτών για την καταξιωµένη πορεία του. Έχει εκδώσει δέκα βιβλία µε τελευταίο το Οι Βαρόνοι των Media, το οποίο επίσης κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λιβάνη. Τα έσοδα των βιβλίων του τα διαθέτει εξ ολοκλήρου στους άπορους σπουδαστές της δηµοσιογραφίας.

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του Οι Βαρόνοι των Media γράφει µεταξύ άλλων: «Δεν υπηρέτησα κανέναν άλλον πέρα από την εφημερίδα και τον αναγνώστη. Δεν τρύπωσα ποτέ σε κρατική υπηρεσία. Δεν πήρα ποτέ ούτε μία δεκάρα από κόµµατα, οργανώσεις, πολιτικούς, επιχειρηματίες, λεφτάδες, σκυλάδες, πράκτορες, ντόπιους και ξένους. ?εν υπάρχει άνθρωπος να πει ότι αγόρασε την πένα, το µυαλό, τη συνείδησή µου… Χαίροµαι που ο Μητσοτάκης, ο Έβερτ, ο Σαµαράς, ο Ανδρέας, ο Λάτσης, ο Καραµανλής, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Αλαφούζος, η Αγγελοπούλου και οποιοσδήποτε “κάποιος”… ουδέ καν διανοήθηκε να πει “μωρέ, πόσο κάνει η πένα σου; Τι θέλεις για να µιλήσεις ή να σωπάσεις;”».

Τι καλύτερη αµοιβή µπορεί να έχει ένας λειτουργός του Τύπου;