Κάπου στον ορίζοντα

Κάπου στον ορίζοντα

«Yπάρχει σημείο στον ορίζοντα για όσους ευτελίζουν την αγάπη;
Ιδού το μεγάλο ερώτημα που υποβόσκει στο ηλεκτρισμένο ύφος του Ραϊμούντο
Γκαντέλια, στο έργο του Κάπου στον Ορίζοντα. (…)
»Είναι το μυθιστόρημα μιας ερωτικής καταστροφής· καταστροφής –με μια ανεπιθύμητη
έκρηξη– ενός μέρους που έμοιαζε καταφύγιο, αλλά στην πραγματικότητα ήταν φυλακή.
Γεμάτο ένταση από το παιχνίδι μιας αμοιβαίας κατάστασης αιχμαλωσίας ή μιας
παγίδας, το Κάπου στον Ορίζοντα είναι, αδιαμφισβήτητα, ξεκάθαρη πάλη·
πάλη πότε ανώφελη, πότε ζοφερή, πότε τετριμμένη ή ουσιώδης, ιδιότροπη ή
επιλεκτική, που ξεριζώνει, εφορμά, επιβεβαιώνει ή αμφισβητεί. Να ζήσεις αυτό τον
έρωτα σημαίνει να καταστρέψεις ή να καταστραφείς. Όπως η φλόγα που, παραδόξως,
αυτοκαταστρέφεται για να ζήσει. Η ύπαρξή του αποδεικνύει την ανυπαρξία του».

«Ο ορίζοντας, λέξη ελληνική, που σημαίνει “αυτός που
ορίζει, που οριοθετεί”, είναι κύκλος, η κυκλική γραμμή που περιορίζει το οπτικό
μας πεδίο και στην οποία ο ουρανός μοιάζει να συναντιέται με την επιφάνεια της
γης. Είναι το απώτατο όριο, όπου η παρατηρητικότητα χάνει την ευθυκρισία της,
καθώς σμίγει με τη φαντασία. Το σύνορο με το άγνωστο που παραμένει άγνωστο.
Πεδίο δυνατοτήτων της ύπαρξης που δεν έγιναν ποτέ πραγματικότητα, γιατί, παρόλο
που η γραμμή είναι τόπος, είναι και ένα μέρος που δεν μπορεί να εξερευνηθεί. Ο
τίτλος του μυθιστορήματος είναι, λοιπόν, συμβολικός και αληθινός, πραγματικός
και ιδεαλιστικός, ουσιώδης και αόριστος, όπως είναι άλλωστε τα πάντα σε αυτό το
επίμοχθο έργο».