Παρά τα μέχρι τούδε τρία «διασωστικά προγράμματα» της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και του ΔΝΤ προς την Ελλάδα, το δημόσιον χρέος παραμένει υψηλό και μάλιστα ηυξήθη στα 340 δισ. ευρώ στα τέλη του 2013. Στο ποσό αυτό το ελληνικό δημόσιον χρέος είναι αδιατήρητον. Δηλαδή είναι αδύνατον να πληρωθεί από μία φθίνουσα οικονομία, ως η ελληνική. Συνεπώς χρειάζεται σοβαρή περικοπή εις χείρας των 18 ευρωπαϊκών κυβερνήσεων της ευρωζώνης και του ΔΝΤ, που σήμερα κυρίως το διακατέχουν.
Διά να περιορισθεί όμως το δημόσιον χρέος, οι Ευρωπαίοι θα απαιτήσουν να επωμισθεί και ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα άλλη μία «θυσία». Η «θυσία» αυτή θα είναι η περικοπή των ιδιωτικών καταθέσεων κατά 20-30%. Συγχρόνως, διά λόγους ισολογιστικής εξυγιάνσεως των τεσσάρων «συστημικών» τραπεζών, θα διαγραφεί ισοπόσως ένα ποσόν των μη εξυπηρετουμένων δανείων των επιχειρήσεων προς τις τράπεζες.
Το οικονομικό αδιέξοδο της Ελλάδος δεν ημπορεί να επιλυθεί ούτε από μίαν κυβέρνησιν «εθνικής ενότητος», με ευρεία συμμετοχή των κομμάτων, όπως θα συστήσουν οι «εταίροι» της Ελλάδος στην ευρωζώνη. Μία τελείως νέα και ακομμάτιστος κυβέρνησις θα πρέπει να αντιμετωπίσει το ελληνικό πρόβλημα με την επάνοδο στο εθνικό νόμισμα και στην εγχώριο νομισματοπιστωτική πολιτική το αργότερο έως τα τέλη του 2014.