Απαντώντας στο ερώτημα «τι είναι το φιλοσοφείν;», ο Πιερ Αντό
αναπτύσσει τον προβληματισμό του για τον τρόπο ανάγνωσης και ερμηνείας της
αρχαίας φιλοσοφίας, για τα διαχρονικά στοιχεία που περιέχει, όπως και εκείνα που
δεν είναι ίσως δυνατό να αποδεχτούμε στις μέρες μας, για την αξιολογική κρίση
την οποία μπορούμε να εκφέρουμε σήμερα σχετικά με αυτά τα «πειραματικά
εργαστήρια» που είναι οι αρχαίες φιλοσοφίες, με δυο λόγια για το πώς μπορούν
αυτές να μας βοηθήσουν να ζούμε καλύτερα στη σύγχρονη εποχή.
O Πιερ Αντό μάχεται την ιδέα, τόσο του συρμού σήμερα, ότι
όλοι οι λόγοι είναι ισοδύναμοι, ότι όλες οι εξηγήσεις είναι το ίδιο
υποκειμενικές, ότι είναι αδύνατο όχι μόνο να επιτύχει κανείς την
αντικειμενικότητα, αλλά ακόμα και να καταβάλει προσπάθεια γι’ αυτήν. Ας μην
απατώμεθα, όμως. Προκειμένου περί του ιστορικού, του ιστορικού της φιλοσοφίας
ιδιαίτερα, η τοποθέτηση σε μια καθολική προοπτική δε σημαίνει διόλου ότι τα
κείμενα μπορούν να ερμηνεύονται σαν να ήταν εκτός χρόνου, εκτός τόπου, εκτός της
κοινωνίας μέσα στην οποία έχουν παραχθεί: ο Πιερ Αντό παρουσιάζει τη διαδρομή
που τον έκανε να περάσει από μια αχρονική και ατοπική σύλληψη του φιλοσοφικού
λόγου, η οποία, κατά τη γνώμη του, είναι πολύ διαδεδομένη, σε μια σαφή θεώρηση
της εγγραφής του μέσα στην ιστορία.