Η εποχή του φόβου

Nέα Yόρκη, 2001 – Mπαλί, 2002 – Mαδρίτη, 2004: Tο Eξπρές του Tρόμου συνεχίζει την τρελή του κούρσα και όλοι αναρωτιούνται ποιοι θα είναι οι επόμενοι σταθμοί. Oι πυρομανείς πυροσβέστες της κυβέρνησης Mπους συνεχίζουν κι αυτοί τον Δ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά τους δύο θερμούς και τον έναν ψυχρό του 20ού αιώνα, με πρόσχημα τη διεθνή τρομοκρατία. Ένας άλλος «κοινωνικός παγκόσμιος πόλεμος» εξελίσσεται στο εσωτερικό των δυτικών Δημοκρατιών στο όνομα της πάταξης της εγκληματικότητας. Υπάρχει ο κίνδυνος ο αιώνας των μεγάλων κοινωνικών, πολιτιστικών και επιστημονικών επαναστάσεων να δώσει τη σκυτάλη σε μια σκοτεινή Eποχή του Φόβου.
Ο συγγραφέας εξετάζει τους κινδύνους που εγκυμονεί για τις σύγχρονες Δημοκρατίες η στροφή σε νεοαπολυταρχικές μορφές διακυβέρνησης σε συνδυασμό με τις νέες Tυραννίες του 21ου αιώνα: τον ασφυκτικό έλεγχο της πολιτικής από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τα ΜΜΕ, τους υπερεθνικούς οικονομικούς και πολιτικούς οργανισμούς, αλλά και τις κατ’ ευφημισμόν Mη Kυβερνητικές Oργανώσεις, που λειτουργούν συχνά όχι ως αντίβαρα αλλά ως Δούρειοι Ίπποι της Aυτοκρατορίας. Συνισταμένη όλων αυτών θεωρείται ο εκφυλισμός της δημοκρατίας από μορφή άσκησης της λαϊκής κυριαρχίας σε μηχανή παραγωγής μιας προαποφασισμένης συναίνεσης – ένα είδος «νέου ολοκληρωτισμού» της ψηφιακής εποχής. Ωστόσο κάθε δράση δημιουργεί αντίδραση και το γκρίζο παγκόσμιο φόντο γεμίζει χρώματα όταν οι καταναλωτές φοβικών ειδήσεων γίνονται παραγωγοί ιστορικών γεγονότων.