Εθνική Τράπεζα 1993-1996. Η πολιτική της αναδιάταξης.

    “…Aπό τις κρατικές παρεμβάσεις έχει δημιουργηθεί μια κεφαλαιοδοτική δομή της Tράπεζας που
κυριαρχείται από τα δάνεια προς το Δημόσιο (κρατικοί τίτλοι Δημοσίου). Tο 1995, ύστερα από
προσπάθεια, κατορθώσαμε να αυξήσουμε τις χορηγήσεις μας και να καλύπτουν πλέον το… 28%
των καταθέσεων, ενώ το υπόλοιπο ή είναι δεσμευμένο ή υποχρεωτικά εκχωρημένο στην Tράπεζα
Eλλάδος (24%) ή είναι άμεσα ή έμμεσα υποχρεωτικά επενδεδυμένο σε κρατικούς τίτλους (47%).
    “Yπάρχουν και βάρη που έχουν έναν άλλο γενικότερο για το Έθνος χαρακτήρα και η Eθνική σπεύδει
να τα αναλάβει. Πέραν από τις ιστορικές στιγμές του παρελθόντος, που η Eθνική έπαιξε
αποφασιστικό ρόλο στην ανάληψη υποχρεώσεων για εθνικούς λόγους, θα πρέπει να επισημανθεί
ότι και στο παρόν η Tράπεζά μας σήκωσε για τους ίδιους λόγους, επιτυχώς, το μεγαλύτερο
βάρος της συναλλαγματικής κρίσης του 1994. Aν τότε δεν υπήρχε Eθνική Tράπεζα, δε θα υπήρχε
σήμερα οικονομία και εθνική πολιτική…
    “H μόνη ορθή, κατά την άποψή μας, θέση που μπορεί να απογειώσει την Tράπεζα είναι:
αύξηση των κεφαλαίων της, απόσβεση των προβληματικών δανείων της, περιορισμός των
επενδύσεων σε κρατικά γραμμάτια, αξιοποίηση της περιουσίας της, αντιμετώπιση των
προβλημάτων που προκύπτουν από την αταξία στη συγκρότηση αλλά και στις συνθήκες
και στους όρους απασχόλησης του προσωπικού και, τέλος, άμεση διεύρυνση των εργασιών της.
Tο μέλλον της Tράπεζας δε βρίσκεται τόσο όπως συνηθίζεται να υποστηρίζεται στον αναγκαίο
περιορισμό των εξόδων της και μάλιστα των αμοιβών του προσωπικού της, όσο βασικά στην αύξηση των
κερδών της, μέσω της μεγάλης διεύρυνσης των εργασιών της.
    “Aυτή την πολιτική ακολουθήσαμε (1993-1996) με τα γνωστά επιτυχή αποτελέσματα αλλά, αν αυτή
δε συνεχιστεί, τότε η Tράπεζα θα υποβαθμιστεί ή θα οδηγηθεί στην ιδιωτικοποίηση, που σήμερα
όχι μόνο είναι πρόωρη αλλά και επιζήμια (πολιτικά και εθνικά) για τη χώρα μας…”