Ενθύμια Νυμφαίου

Τα ανά χείρας Ενθύμια Νυμφαίου, με εικόνες και σπαράγματα μνήμης, ανασυνθέτουν έναν κόσμο θαυμαστό και ένα σύστημα αξιών που διέλαμψε επί αιώνες σε ένα απρόσιτο τότε ορεινό οχυρό της Άνω Μακεδονίας, στο σημερινό Νυμφαίον, και έσβησε πια οριστικά. Η ανασύνθεση είναι βεβαίως ελλιπής αλλά αυθεντικώς ενδεικτική. Είναι και η ύστατη αναλαμπή ενός Χαμένου Παραδείσου κι ενός Ζωντανού Παραμυθιού. Λίγο ακόμη αν αργοπορούσε αυτή η έκδοση, όλα θα τα είχε καταπιεί η λήθη. Διότι ο Πανδαμάτωρ Χρόνος προχωρεί γοργά στην σκηνή της Ιστορίας, οι άνθρωποι φεύγουν από το προσκήνιο της ζωής και όλα χάνονται. Η εικόνα μόνον μένει αψευδής και μαρτυρεί αμάχητα. Αλλιώς, ούτε οι πολυάριθμοι πια επισκέπτες του Νυμφαίου ούτε καν οι τωρινοί κι αυριανοί επίγονοί του θα μπορούσαν να προσεγγίσουν και να εννοήσουν Το Παραμύθι με Όνομα Νιβεάστα, Νέβεσκα, Νυμφαίον. Παραμύθι, ωστόσο, αληθινό. Όσα κι αν εξιστορεί κανείς για τον Χαμένο Κόσμο μας, τα λόγια ακούγονται συνήθως κούφια από χείλη ξιπασμένα επειδή όντως η περασμένη πραγματικότητα, που εξιστορούν, είναι απίστευτη στους πεζούς καιρούς μας και ασύμβατη με την καρτεσιανή λογική της δυτικής παγκοσμιοποίησης. Χρειάζονταν η εικόνα του Παραμυθιού. (…)