Ένας Γκρέκο από τον Τσεσμέ

Μια συλλογή διηγημάτων, αναμνήσεων και ανταποκρίσεων, ελάχιστος φόρος τιμής στο δημοσιογράφο Παντελή Καψή, με την επιμέλεια του γιου του Γιάννη Π. Καψή.

«Λένε: Πεθαίνει μόνο εκείνος που τον λησμονούν.
»Αλήθεια είναι. Αλλά όχι ολόκληρη η αλήθεια. Υπάρχει ένας θάνατος ακόμη πιο ολοκληρωτικός. Είναι ο θάνατος αυτών που λησμονούν.
»Θλιβερά τραμπάκουλα στη μαύρη απεραντοσύνη της ανυπαρξίας, χωρίς ξεκίνημα και χωρίς προορισμό, έχουν πάψει να ζουν πριν πεθάνουν.
»Δε λησμόνησα ποτέ τον πατέρα μου. Εκείνο που άργησα να συνειδητοποιήσω είναι ότι ακόμη πιο πολύ δε με είχε ξεχάσει εκείνος. Κι όμως στάθηκε καθοδηγητής και αυστηρός κριτής μου σε κάθε μου βήμα.
»Στα πέτρινα χρόνια της χούντας βρίσκομαι ξαφνικά μπροστά στο κρίσιμο δίλημμα: Να σκύψω το κεφάλι ή να σταθώ θαρρετά στα πόδια μου. Κι όταν παίρνω τη δύσκολη απόφαση κορδακίζομαι για λίγο πως ήταν δική μου απόφαση. Μα ξαφνικά ακούω τον εαυτό του να λέει μεγαλόφωνα, σαν άλλος να μιλούσε με τα δικά μου χείλη: “Πατέρα, είσαι ευχαριστημένος; Έκανα καλά;” Και τότε, μόνο τότε, κατάλαβα».