Έμμα

Η Έμμα δυο φορές…
Η πρώτη, η Έμμα η Λευκή, αποτραβηγμένη στην αγροικία της, στα βάθη του Νότου, συγγράφει γυναικεία μυθιστορήματα
που έχουν κάτι απ’ τη διαύγεια και το γαλάζιο του καλοκαιριάτικου ουρανού. Προτιμά να μη θυμάται τη γέννησή της,
άτυχη συνέπεια ενός ομαδικού βιασμού. Καταφεύγει στον Μαρτέν, τον αγαπημένο της, τον αφηγητή, που τη ζωγραφίζει
γυμνή και της κλέβει την ηδονή.

Η δεύτερη, η Έμμα η Σκοτεινή, προσφέρεται σ’ όποιον πληρώνει το αντίτιμο: τη νηφαλιότητά της, τη σωματική και
πνευματική της ακμή. Για ν’ αποδράσει από την καθημερινότητα που την πνίγει, τρέχει γυμνή τις νύχτες στο δάσος.
Εκεί θα συναντήσει τις “Τρεις κόρες του Πάνα”. Λίγο ψυχοπαθείς, λίγο βρικόλακες, λίγο νύμφες, αδράχνονται από
την Έμμα, για να τη σώσουν ή για να την κατακτήσουν, να την κατασπαράξουν.

Η Έμμα η Λευκή κι η Έμμα η Σκοτεινή δεν είναι παρά το ίδιο πρόσωπο – οι ίδιες, όμως, το αγνοούν. Μέχρι που η δεύτερη
συναντά
τον Μαρτέν μια νύχτα που μαινόταν η θύελλα.

Η νύχτα κυλά – μεθυστική, αχόρταγη. Ο Μαρτέν θ’ αγαπήσει την Έμμα – τη Λευκή ή τη Σκοτεινή; Τη ζωή ή το θάνατο;

Το μυθιστόρημα αυτό θεωρείται από τα καλύτερα του είδους της ερωτικής λογοτεχνίας.