Η Αχαρτογράφητη Βαριάντα συνιστά μια ωδή στον Άνθρωπο, που η ζωή του παρομοιάζεται με το πεδίο μιας σκακιέρας.
Μέσα από μια σπονδυλωτή, ερωτική επιστολή, η ποιήτρια αξιοποιεί όλους τους συμβολισμούς του σκακιού, γεμίζοντας χρώματα και εικόνες το ασπρόμαυρο σκηνικό.
Σ’αυτήν τη σκακιέρα ,συναντάμε όλες τις πτυχές της ανθρώπινης φύσης,
πενθούμε την απώλεια της αθωότητας,
προβληματιζόμαστε για τον σκοπό της ύπαρξής μας,
αγανακτούμε με την καταπίεση της γυναικας και την εκμετάλλευση από κάθε εξουσία-καταγγέλλοντας τον Πόλεμο μέσα από τον κόσμο του σκακιού.
Παραλληλα μπροστά μας παρακολουθούμε τους στροβιλισμούς μιας ερωτευμένης ψυχής που ζητά να δοθεί στον αγαπημένο.
Τα κομμάτια του σκακιού μάς «μιλούν» για κάθε πτυχή της ζωής που αντιπροσωπεύουν και, μέσα από πλήθος αλληγοριών, κοινωνικών προβληματισμών και πολιτικών στοχασμών, μάς οδηγούν τελικά στο «βασίλειο» της Αγάπης, για να αναφωνήσουμε ενώπιόν της:
Αγάπη!
Μια χίμαιρα είσαι, τρομερή
– άφθαστη ένοικος των Ουρανών!
Θεριό απροσπέλαστο,
που εισπνέει ψυχές
κι εκπνέει φωτιές
για να αναγεννηθεί
απ’ του Αγριμιού την τέφρα
–σαν Φοίνικας Ιερός–
ο Άνθρωπος…