Άξενος Πόντος

Ά-ξενος πόντος (=αφιλόξενος πόντος) ή Μαύρη Θάλασσα ήταν η αρχαία ονομασία του γνωστού σε εμάς Εύξεινου Πόντου. Ο Ά-ξενος Πόντος απαντά πρώτη φορά στον Πίνδαρο τον 5ο αι . Ο Πόντος είχε χαρακτηριστεί έτσι λόγω της τρικυμιώδους και άγριας θάλασσας που δυσχέραινε τη διάπλευση των πλοίων. Προκειμένου να περιοριστεί η αρνητική χροιά της λέξης και να αποδυναμωθεί το δυσοίωνο μήνυμα, η ονομασία του μετατράπηκε κατ’ ευφημισμόν (αντικατάσταση μιας λέξης ή φράσης με μια άλλη λιγότερο αρνητική) σε Εύξεινο Πόντο, όταν αποίκισαν για πρώτη φορά τις ακτές του οι Μιλήσιοι, καθιστώντας τες μέρος του ελληνικού πολιτισμού.

Πόσο ά-ξενος μπορεί να είναι ο Πόντος για την ηρωίδα του μυθιστορήματος; Ποια είναι η
Η Κάτια, μια Ελληνίδα από την Οδησσό, σύζυγος Ρώσου πρίγκιπα, ζει στην Αγία Πετρούπολη, στο περιβάλλον του τσάρου Νικόλαου Β΄. Ερωτεύεται, όμως, παράφορα ένα νέο Έλληνα από τον Πόντο και τον ακολουθεί στο δρόμο της επανάστασης.
Η λάμψη, το μεγαλείο και ο πλούτος των τσάρων εναλλάσσονται με δυνατό πάθος, έντονα συναισθήματα κι ένα μοιραίο έρωτα, που μας
οδηγούν σε ανεπανάληπτες ιστορικές ώρες, κατά τις οποίες ξεσηκώθηκαν πλήθη ανθρώπων.

Πριγκιπικά σαλόνια, χοροί και αμύθητης αξίας κοσμήματα έρχονται σε αντίθεση με τα εργατικά κινήματα.

Ταξιδεύουμε σε χιονισμένα τοπία με τρόικες και έλκηθρα, τη στιγμή που τα τρένα των επαναστατών διασχίζουν την αχανή Ρωσία.

Ύστερα φτάνουμε στην Ελλάδα του 1920 και σιγά σιγά, με την πάροδο των χρόνων, οδηγούμαστε στο σήμερα.
Τώρα, μια νέα Ελληνίδα ιδιοκτήτρια εμπορικών καταστημάτων πηγαίνει στη σύγχρονη Αγία Πετρούπολη για να ανοίξει σαλόνι μόδας. Η νέα επιχειρηματίας επιστρέφει στο σπίτι όπου έζησε η προγιαγιά της, για να ζήσει στιγμές αγωνίας αλλά και αγάπης.
Ποια θα είναι η σχέση της με τον ιδιοκτήτη της μεγαλύτερης ελληνικής κατασκευαστικής εταιρείας στη Ρωσία;
Τι ανακαλύπτουν ο Άλκης και η Ξένια, δύο νεαροί αρχιτέκτονες, ώστε να πέσουν θύματα
απαγωγής; Ποιοι τους κυνηγούν; Ποιο μυστικό κρύβεται στα υπόγεια του μεγάρου;
Δυνατό ρομάντζο και μια σύγχρονη περιπέτεια δένουν μαζί σ’ έναν κρίκο τη Ρωσία, τον Πόντο, την Ελλάδα, τότε και τώρα.