Καληνύχτα Μαρία

«Ένιωθα εκεί βαθιά, στο πηγάδι της καρδιάς μου, πως μια ατέλειωτη αγάπη πηγάζει από τον ουρανό.
Και είναι μια αγάπη που μας χωρά όλους. Ανθρώπους, χωριά, πολιτείες, τον κόσμο ολόκληρο. Χωράει ακόμα και τον πατέρα μου που δεν είχε
χώρο ούτε για το ίδιο του το σπλάχνο. Και, πιο πολύ, χωράει και αγκαλιάζει με άπειρη τρυφερότητα όλα αυτά τα παιδιά που πονούν και δεν έχουν
φωνή, δεν ξέρουν γράμματα να γράψουν τον καημό τους. Έχουν μόνο αυτή την αγάπη, που τα γλιτώνει απ’ την τρέλα και τα οδηγεί, όπως εμένα,
μέσα απ’ το τούνελ του μαρτυρίου σ’ έναν κόσμο που το φως είναι πιο ισχυρό απ’ το σκοτάδι. Παλεύει μαζί του και στο τέλος το κατατροπώνει…»